Sonatine (deel 4)

Pas geleden waren er in tehuis “De oude vlinder” pyjamadagen ingevoerd. De bewoners hadden twee zulke dagen per week. Op pyjamadagen mochten de bewoners de hele dag in hun nachtkleding blijven rondlopen, dit om een deel van de last van de schouders van het verzorgend personeel af te nemen. Mevrouw Vanerpemere vond het heerlijk, zo’n pyjamadag. Aangezien het gisteren pyjamadag was geweest zou ze vandaag weer gewassen worden. Eerst zou een verzorgster haar wakker komen maken. Dit gebeurde elke dag, ook op pyjamadagen. Blijkbaar was hier wel tijd voor. De laatste evaluatie van “De oude vlinder” was dramatisch geweest. Het percentage zelfmoorden overtrof de natuurlijke sterfgevallen bijna en onderzoek heeft aangetoond dat ouderen de meeste depressieve gedachten hebben bij het opstaan. De opluchting ’s ochtends om te moeten leven is een grotere last dan de angst ’s avonds om te moeten sterven. De gordijnen zouden vanaf geopend worden door de verzorgster, waarmee het tehuis besloot dat de dag was begonnen. Op niet-pyjamadagen, op was- en aankleeddagen zogezegd wilde mevrouw Vanerpemere de ochtend altijd zo lang mogelijk rekken, waarin ze dan met gesloten gordijnen van haar pyjama kon genieten. De gedachte dat dit mensen depressief kon maken begreep ze maar moeilijk. Zij werd er zeker niet depressief van, niet eens triest.