Sonatine (deel 3)

Mevrouw Vanerpemere was in staat zelf uit bed te komen. Mevrouw Vanerpemere was een zelfstandige vrouw, ondanks de volstrekte afhankelijkheid waarin ze vanwege haar leeftijd verkeerde. Ze kon nog genoeg om tevreden te zijn. Op een dag deed ze niet veel, maar ze verlangde nog minder, waardoor bevrediging nooit ver te zoeken was. Zichzelf wassen lukte haar niet meer en haar kinderen hadden besloten ook het bereiden van haar maaltijden aan anderen over te laten. Ze was blij dat haar kinderen dit besloten hadden. Zelf was ze namelijk niet al te besluitvaardig en het koken was haar al enkele jaren gaan vervelen, niet alleen omdat er niemand meer was om mee te eten, maar ook omdat ze zelf in de loop der jaren steeds minder honger had gekregen en steeds sneller verzadigd raakte.